De eerste symptomen van maagkanker: hoe je een vreselijke ziekte niet mist (en daarmee je leven redt)

Jaarlijks sterven wereldwijd ongeveer 600.000 mensen aan maagkanker. En tegelijkertijd worden er ongeveer 1 miljoen nieuwe gevallen van deze ziekte gediagnosticeerd. Er is een bepaald geografisch patroon in de frequentie waarmee dit type voorkomt. Het komt vooral veel voor in Korea en Japan. Maar ook inwoners van Rusland en de voormalige Sovjetrepublieken lopen gevaar.

Maagkanker: symptomen en eerste tekenen

Dit is een kwaadaardige tumor van het maagepitheel, dat wil zeggen een ongecontroleerde transformatie van cellen die zich manifesteert in het slijmvlies.

Hoe kun je maagkanker in een vroeg stadium herkennen, zodat de behandeling de gunstigste prognose heeft? Het is belangrijk om dat te begrijpen de eerste symptomen van de ziekte zijn in de regel behoorlijk “wazig” en kunnen worden vermomd als dystrofische ontstekingsprocessen: exacerbatie van gastritis of maagzweren.

Waar moet u op letten?

• Dysfagie (slikstoornis). Ten eerste met betrekking tot vast voedsel, en vervolgens, naarmate de toestand verslechtert, ontstaan ​​er problemen met het doorslikken van vloeibaar voedsel (soepen, smoothies). Dysfagie is typisch voor tumorlokalisatie in de bovenste delen van de maag.
• Dyspepsie. Ongemak (gevoel van volheid) in het epigastrische (epigastrische) gebied. Kan gepaard gaan met oprispingen, misselijkheid.
• Braken van zogenaamd “koffiedik” (een mengsel van rode bloedcellen en zoutzuur geeft het braaksel een karakteristieke donkere kleur) – al een zeer alarmerend symptoom dat kenmerkend is voor de oncologie.
• Ontlastingsstoornissen (afwisselend constipatie en diarree). In sommige gevallen wordt de ontlasting zwart. Als er geen andere redenen zijn (het nemen van ijzersupplementen, enz.), kan dit duiden op de aanwezigheid van maagbloedingen.
• Pijn van verschillende intensiteit in het epigastrische (epigastrische) gebied. Kan pijnlijk of saai zijn. In sommige gevallen zijn ze pas aanwezig na het eten of worden ze permanent.
• Verlies van eetlust en daarmee gepaard gaande gewichtsverlies. Vleesgerechten veroorzaken bijzondere vijandigheid. Verlies van plezier bij het eten zou u ook moeten waarschuwen.

Tegen de achtergrond van symptomen in het maag-darmkanaal merkte ook op: algemene vermoeidheid, zwakte, scherpe prestatievermindering. Bleekheid van de huid en zichtbare slijmvliezen zijn merkbaar als gevolg van bloedarmoede.

Welke onderzoeken zijn nodig voor vroege symptomen van maagkanker?

– een belangrijk onderdeel van de vroege detectie van kanker van welk type dan ook. Als onderdeel van de verplichte ziektekostenverzekering wordt er elke drie jaar een preventief onderzoek uitgevoerd voor mensen van 18 tot en met 39 jaar. Na 40 jaar – één keer per jaar.
Als een persoon echter, zelfs op jonge leeftijd, alarmerende symptomen in het maag-darmkanaal heeft, moet u onmiddellijk een onderzoek ondergaan.

Doorgaans schrijft een gastro-enteroloog een CBC (volledig bloedbeeld) voor, wat verdacht kan zijn van een verlaging van het hemoglobinegehalte en de rode bloedcellen, dat wil zeggen de manifestatie van bloedarmoede, evenals een toename van de bezinkingssnelheid van erytrocyten (ESR). ). Bovendien is een test op Helicobacter pylori belangrijk – het is deze bacterie die verantwoordelijk wordt gehouden voor chronische gastritis, evenals voor ernstigere gastro-intestinale ziekten.

De volgende fase is (endoscopisch onderzoek van het slijmvlies van het bovenste maagdarmkanaal). Indien nodig, als tijdens het onderzoek verdachte gebieden of neoplasmata worden gedetecteerd, kan een specialist epitheelweefsel afnemen voor een biopsie.

Endosonografie kan ook worden voorgeschreven wanneer endoscopisch en echografisch onderzoek gelijktijdig worden uitgevoerd. Dit geldt vooral in het geval van een gastro-intestinale stromale tumor, omdat deze niet in het slijmvlies groeit, maar in de submucosale laag. Conventionele gastroscopie maakt het niet mogelijk om deze formatie te visualiseren en de ziekte in een vroeg stadium te diagnosticeren.

Wie loopt er risico op maagkanker?

Als we het hebben over genetische aanleg voor dit type kanker, dan bestaat die. Dit is een erfelijke vorm van oncologie en als de naaste familieleden (moeder, vader) de ziekte hebben, neemt de kans op celmutatie toe met 20%.

De kans op het ontwikkelen van erfelijke vormen van kanker kan worden verkleind door de blootstelling aan kankerverwekkende factoren (zonnestraling, roken, misbruik van ongezonde voeding, sedentaire levensstijl) te beperken.

Benzopyreen is tegenwoordig een van de gevaarlijkste kankerverwekkende stoffen. Het kan worden aangetroffen in gerookt vlees, ingeblikt voedsel en bij het verwarmen van dierlijke vetten. De belangrijkste bron van benzopyreen kan echter met name verbrandingsproducten worden genoemd. Dus als de WHO maximaal 0,36 mcg benzopyreen per dag toestaat, dan kun je met één sigaret al 0,09 mcg van deze schadelijke stof binnenkrijgen.

Het risico op het ontwikkelen van maagkanker neemt toe bij de volgende pathologieën:

• De aanwezigheid van adenomateuze poliepen op het slijmvlies (het risico van hun transformatie in een kwaadaardige tumor is 70%).
• De aanwezigheid van hyperplastische poliepen (maar hier is het risico veel lager).
• Atrofische gastritis (leidt in 10% van de gevallen tot oncologie).
• Ontwikkeling van ernstige bloedarmoede door B12-tekort (een hematopoëtische aandoening veroorzaakt door een tekort).
• Mensen met welk type maagoperatie dan ook lopen risico.
• De ziekte van Menetrier (hypertrofische gastropathie) kan zich in 15% van de gevallen ontwikkelen tot maagkanker.

Hoe wordt maagkanker behandeld?

Oncologie begint, zoals we weten, met een cel. Tijdens een gastroscopie voeren artsen een biopsie uit van de tumor en sturen ze een stukje verdacht weefsel naar een histologisch laboratorium voor onderzoek. En daar bepalen pathomorfologen al. Een diepgaander immunohistochemisch onderzoek maakt het mogelijk om het type mutatie in de tumorcel te bepalen, waardoor behandeling met zogenaamde gerichte medicijnen mogelijk wordt. Gerichte therapie verhoogt de effectiviteit van de behandeling aanzienlijk.

Afhankelijk van het stadium van de ziekte krijgen patiënten verschillende soorten behandelingen te zien. Er zijn vier stadia van maagkanker, en deze hebben verschillende symptomen en manifestaties:

I – de tumor bevindt zich in het slijmvlies;

II – de tumor dringt de spierlaag binnen;

III – de tumor groeit door het maagslijmvlies en zaait uit naar de lymfeklieren;

IV – de tumor heeft metastasen op afstand.

De standaardbehandeling voor maagkanker in een vroeg stadium is een operatie. Kwaadaardige cellen worden endoscopisch verwijderd, waarbij de slijm- en submucosale lagen worden verwijderd.
In stadium II zijn verwijdering van het orgaan (maag) en verbinding van de slokdarm met de dunne darm (anastomose) geïndiceerd.
In stadium III wordt de behandeling aangevuld met preoperatieve chemotherapie, waardoor het volume van de tumormassa’s kan worden verminderd en de patiënt vervolgens onder minder belastende omstandigheden kan worden geopereerd.
In stadium IV ligt de nadruk op chemotherapie, immuuntherapie en gerichte therapie.

Een belangrijk punt: bij gevorderde kanker (stadium IV) verspreidden talrijke uitzaaiingen met bloed- en lymfestroom zich snel door de buikholte. Artsen noemen deze aandoening peritoneale carcinomatose. Tot voor kort klonk zo’n diagnose als een doodvonnis. Tegenwoordig zijn er echter methoden die zelfs in deze toestand de overleving van de patiënt kunnen vergroten. In het bijzonder wordt gebruik gemaakt van hyperthermische intraperitoneale chemotherapie of HIPEC. De truc is dat een oplossing van een cytotoxisch medicijn onder hitte in de buikholte wordt gebracht. De thermische drempel voor kankercellen is lager dan voor gezonde cellen. Dus, het wassen van de buikholte van de patiënt met een verwarmde oplossing van het medicijn maakt de vernietiging van metastasen actiever mogelijk dan tijdens traditionele chemotherapie. Een bijkomend pluspunt is dat de “chemie” doelgericht werkt, zonder in de algemene bloedbaan terecht te komen, wat betekent dat het systemisch toxische effect van het medicijn wordt verminderd.

Hoe eerder maagkanker wordt gediagnosticeerd, hoe groter het risico. Negeer de door uw behandelend arts aanbevolen preventieve onderzoeken niet.